{'ორიგინალი': 'მინდა უღრმესი მადლობა გადავუხადო ოტოლარინგოლოგ ედუარდ ლეონიდოვიჩ ბრაგას!\n\nსამწუხაროდ, ჩემი ისტორია ბევრისთვის შეიძლება გასაგები იყოს. თავდაპირველად, სხვა კლინიკაში წავედი (ერთ-ერთ დიდ კლინიკაში ბაღში, კარგად ცნობილში). იქ არა მხოლოდ დიაგნოზი არ დამისვეს, არამედ სიმპტომების მხოლოდ ზედაპირული მკურნალობაც დამინიშნეს (როგორც მოგვიანებით გაირკვა).\n\nშედეგად, ედუარდ ლეონიდოვიჩთან სასოწარკვეთილების პირას მყოფ მდგომარეობაში მივედი. წინა „სპეციალისტის“ უმოქმედობის წყალობით, სრული თაიგული მქონდა: სინუსიტი, ლარინგიტი, მარცხენა ყურის მძიმე ანთება (ოტიტი) და უბრალოდ მარჯვენა ყურის ანთება.\nამ ყველაფერთან ერთად, მარცხენა ყურში ნაწილობრივი სმენის დაქვეითება. მარჯვენა ყურიც იწყებდა დაჭიმვას.\n\nდოქტორ ედუარდ ლეონიდოვიჩმა დრო ცარიელ სიტყვებზე არ დაკარგა. მან საფუძვლიანი დიაგნოზი ჩაატარა, დაუყოვნებლივ დაადგინა პრობლემა და მკურნალობა დანიშნა. არა „სცადე ეს“, არამედ მკაფიო გეგმა.\n\nდა რაც მთავარია: ედუარდ ლეონიდოვიჩმა უბრალოდ რეცეპტი არ დამიწერა და გზაში არ გამიშვა; ის ნამდვილად ყურადღებით აკვირდებოდა ჩემს მდგომარეობას ყველა ეტაპზე, აკონტროლებდა ჩემს პროგრესს და ცვლიდა ჩემს თერაპიას.\n\nუზომოდ მადლობელი ვარ ედუარდ ლეონიდოვიჩის პროფესიონალიზმისთვის და იმისთვის, რომ სიტყვასიტყვით გამომიყვანა ამ კოშმარიდან. თუ გჭირდებათ ყელ-ყურ-ცხვირის ექიმი, რომელიც მკურნალობს და არა მხოლოდ „მომსახურებას უზრუნველყოფს“, მთელი გულით გირჩევთ, დაუკავშირდეთ მას.

ყელ-ყურ-ცხვირის სპეციალისტ ედუარდს ვესტუმრე. ჩირქოვანი ოტიტის გამო სხვა კლინიკაში უშედეგო მკურნალობის შემდეგ მივედი. რამდენიმე პროცედურა იყო (უსიამოვნო და მტკივნეული, მაგრამ ყველა გადავიტანე, რომ გამოჯანმრთელებულიყავი). კმაყოფილი ვარ მკურნალობის შედეგით: ყურის შეგუბება გამიქრა, სმენა დამიბრუნდა და ოტიტიც გამიქრა. მადლობელი ვარ ექიმის. შემიძლია ეს ოტოლარინგოლოგი ჩემს მეგობრებსაც გავუწიო რეკომენდაცია.

რამდენიმე თვით გადავდედი მიმოხილვის დაწერა, ვფიქრობდი ამაზე და ბოლოს გადავწყვიტე, ამ კლინიკაში ჩემი გამოცდილების შესახებ დამეწერა. (ბევრი სიტყვაა.) (შეიძლება ეს ახალი დედებისთვის სასარგებლო იყოს, მაგრამ მეეჭვება, მამაკაცებისთვის სასარგებლო იყოს 😅) „სილქში“ ჩემი ბავშვის თირკმლის ულტრაბგერითი გამოკვლევისთვის ჩავნიშნეთ ვიზიტი. მიღებაზე თბილად დაგვხვდნენ. სანამ გოგონები ჩემს ქმართან ერთად დოკუმენტებს ავსებდნენ, მე ბავშვთან ერთად ულტრაბგერითი გამოკვლევისთვის ქვემოთ ჩავედი. როდესაც კაბინეტში შევედი, ექიმს (ქართული) მივესალმე და ავუხსენი, რომ საკმარისად არ ვლაპარაკობდი ქართული, რომ სამედიცინო ტერმინები გამეგო და ჩემს შვილთან დაკავშირებულ კითხვებზე ქართულით ვერ ვუპასუხებდი. ვთხოვე, ჩემს ქმარს (ქართული) დალოდებოდა, რომელიც ყველაფერს აუხსნიდა. თავიდან ექიმი იღიმოდა და მითხრა, რომ პრობლემები არ იყო და ბავშვის ულტრაბგერითი გამოკვლევისთვის მომზადება დავიწყეთ. როდესაც ჩემი ქმარი მოვიდა, ბავშვი უკვე გასინჯვის მაგიდაზე იწვა და პირველი თემა, რაზეც ექიმმა ისაუბრა, ჩემი ქართული ენის არ ცოდნა იყო. უგულებელვყავი: სრულიად არ მაინტერესებს იმ ადამიანის აზრი, ვინც ჩემთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი არ არის. არ მინდოდა ამეხსნა, რომ ენას ვსწავლობდი, მაგრამ ჯერ არ შემეძლო ღია კომუნიკაცია. (და უცნაურია ამაზე საუბარი თირკმლის ულტრაბგერითი გამოკვლევის დროს, არა?) შემდეგი კითხვა ეხებოდა იმას, თუ რამდენ საფენს ვუცვლით ბავშვს დღეში. ჩემი პასუხი იყო 6-8. რაზეც ულტრაბგერითმა ტექნიკოსმა თავისი „ექსპერტული“ აზრი გასცა: ძალიან ბევრი, მაქსიმუმ 4-6. „ძვირია, რატომ უნდა ვუცვალოთ ასე ხშირად?“ (ბოდიში? 🤡 მართლა მჭირდება ჩემს პატარას საფენის გამონაყარის გამოწვევა, საფენების გამოუცვლა საათობით, მას შემდეგ, რაც ბავშვი ტუალეტში შედის? ზიანი მივაყენო და შემდეგ მკურნალობაზე უამრავი ფული დავხარჯო?) უკვე დაძაბული ვიყავი, მაგრამ ისევ და ისევ, არ მინდოდა სცენის მოწყობა. რამდენიმე წუთის შემდეგ ექიმმა მკითხა, როგორ კვებავდა ბავშვს. ჩემმა ქმარმა მიპასუხა, რომ ხელოვნურ კვებაზე ვიყავით. ულტრაბგერითი ტექნიკოსი მაშინვე ჩაერთო მოქმედებაში და დამაზუსტებელი კითხვები დასვა: „რატომ?“ ჩემმა ქმარმა მშვიდად ამიხსნა, რომ ბავშვმა უარი თქვა ძუძუთი კვებაზე, რომ ვცადეთ ძუძუთი კვების აღდგენა, მაგრამ ეს არ გამოვიდა. შემდეგ კი ულტრაბგერითმა ტექნიკოსმა თავისი „ექსპერტის მოსაზრება“ შემოგვთავაზა: „დედა ალბათ დიეტას იცავდა და ცუდად იკვებებოდა, ამიტომაც უარი თქვა ბავშვმა ძუძუზე.“ მე იმდენად განაწყენებული ვიყავი, რომ სერიოზულად ვფიქრობდი მის დიდი ხნის განმავლობაში გაშვებაზე. ჩემი შვილის კვების თემა ჩემთვის ძალიან მტკივნეულია. დღე და ღამე ვცდილობდი, რომ ძუძუზე დამებრუნებინა: ძუძუთი კვების კონსულტანტთან არაერთხელ ვიზიტები, დილიდან საღამომდე მუდმივი გამოწველა, ყოველ ორ საათში ერთხელ - და ციკლი მეორდება. მძიმე გულით გადავიყვანე ხელოვნურ რძეზე, რადგან თვენახევრის ყოველდღიური ტანჯვის შემდეგ, რძის მარაგი თითქმის მთლიანად გამომელია. როდესაც ვბრაზდებოდი, უბრალოდ გამოკვლევის მაგიდას ვშორდებოდი, რადგან კლინიკაში თირკმლის ულტრაბგერითი გამოკვლევისთვის ვიყავი მისული და არა ამ ერუდირებული ნაძირალას „საუკეთესო საათისთვის“. და ყურადღება მიაქციეთ - ციტატას ვწერ: „რას იყენებთ დაცვისთვის? პრეზერვატივს, ალბათ? ძალიან ძვირია. ძუძუთი რომ მეკვება, დაცვის გამოყენება არ დამჭირდებოდა“. ამ ეტაპზე ულტრაბგერით ტექნიკოსს ვკითხე: „რა კავშირი აქვს ამას თირკმლის ულტრაბგერით გამოკვლევასთან?“ მან ჩაიცინა და არაფერი თქვა. ოფისიდან შერეული გრძნობებით გამოვედი - გაბრაზებული, განაწყენებული და განაწყენებული. რადგან 100 ლარად მითხრეს, რომ „ცუდი“ დედა ვიყავი (თუმცა არავის უთქვამს ასე ღიად), რომ ალბათ დიეტას ვიცავდი, ცუდად ვიკვებებოდი და, ულტრაბგერითი ტექნიკოსის აზრით, ჩემს შვილს ძუძუთი კვება არ მივეცი. კონტრაცეფციასა და საფენებთან დაკავშირებული კითხვები კი უბრალოდ გახდა მიზეზი. მიღების მაგიდასთან ვიდექი, ღიად განვიხილავდი ულტრაბგერითი ტექნიკოსის შეუფერებელ საქციელს ჩემს ქმართან და ჩემს აზრებს გამოვთქვამდი. შემდეგ ადმინისტრატორი ჩაერია: როგორც ჩანს, მან გაიგო საუბარი, ულტრაბგერითი ტექნიკოსის სანახავად წავიდა და გადაწყვიტა ჩემთან საუბარი. და შემდეგ დაიწყო: „ხედავ, ახლა ჰორმონებს იღებ, ექიმს ამით არაფერი უგულისხმია...“ და ეს ყველაფერი - ღიმილით, თითქოს მეუბნებოდა, რომ მე ვიყავი ის სულელი, ვინც „ჰორმონებს“ იღებდა და ექიმს მხოლოდ კეთილი განზრახვა ჰქონდა. დიდხანს ვფიქრობდი ამაზე, მაგრამ მივხვდი: მაშინ ჩემი ყველა გრძნობა სწორი იყო. სულელი არ ვარ და ულტრაბგერით სპეციალისტს არ ჰქონდა უფლება, ცხვირი ჩაეყო იმ მიზეზებში, თუ რატომ უარს ამბობდა ჩემი ბავშვი ძუძუზე, ჩემს კონტრაცეფციის მეთოდებში ან საფენების გამოცვლის რაოდენობაში - განსაკუთრებით ფულის დაზოგვის მიზნით. ამ კლინიკაში აღარ მივალ და ულტრაბგერით სპეციალისტს ვურჩევ, რომ თავისი საქმე საიდუმლოდ შეინახოს და ჭკვიანური რჩევები არ მისცეს კითხვის გარეშე.

ისინი აქ უამრავ არასაჭირო ანალიზს დაგინიშნავენ, თქვენი პრობლემის ძირეული მიზეზის გასარკვევადაც კი. თქვენ გასტროენტეროლოგთან ახალი ანალიზის შედეგებით მიდიხართ. საბოლოოდ, მან 1000 ლარი დახარჯა და ანალიზების ხელახლა ჩაბარება მოუწია. თუ პრობლემის მოგვარება გსურთ, აქ ფეხი არ დადგათ.

ჩვენი შვილი პედიატრ ალექსანდრა კუჩერიხინასთან 1,5 წლის განმავლობაში (2-დან 3,5 წლამდე) ვნახეთ. ამ ხნის განმავლობაში მან გადაიტანა როგორც სერიოზული დაავადებები (როტავირუსი), ასევე ჩვეულებრივი გაციება და ვაქცინაცია. ალექსანდრა შესანიშნავი ექიმია, რომელიც მტკიცებულებებზე დაფუძნებული მედიცინის პრინციპებს იცავს. ის ყოველთვის ყურადღებით ათვალიერებს ჩვენს შვილს, დეტალურად უხსნის დიაგნოზს და მკურნალობას (ან მის არარსებობას). განსაკუთრებით მინდა აღვნიშნო მისი სიკეთე, ჩვენი შვილის მიმართ გულწრფელი ინტერესი და მშობლების მიმართ მგრძნობიარე დამოკიდებულება. ჩვენი შვილი მასთან შიშის გარეშე მიდის და ჩვენ თავს მშვიდად და თავდაჯერებულად ვგრძნობთ. ჩვენ ძალიან მადლიერები ვართ ალექსანდრას მისი მზრუნველობისა და პროფესიონალიზმისთვის!

მინდა უდიდესი მადლიერება გამოვხატო ჩემი გინეკოლოგის, იულია ბროზინსკაიას მიმართ. ის ძალიან ყურადღებიანი, ნაზი და კომუნიკაბელურია. ის შესანიშნავი სპეციალისტია! ის მთელი ჩემი გამოკვლევის განმავლობაში ჩემთან კონტაქტზე იყო, პასუხობდა ჩემს კითხვებს და რეკომენდაციებს მაძლევდა. ძალიან მიხარია, რომ ის ჩემი პრობლემის გამო ავირჩიე! ის შესანიშნავი ექიმი და შესანიშნავი ადამიანია, რომელიც ნამდვილად ზრუნავს თავის პაციენტებზე!

მინდა მადლობა გადავუხადო ულტრაბგერით ექიმს, დიანა ბერიძეს. ის ნამდვილად მაღალი დონის სპეციალისტია! ის ძალიან ყურადღებიანი და მზრუნველია, ყველაფერს დეტალურად ხსნის და ყველაფერს მონიტორზე აჩვენებს. ის ატარებს საფუძვლიან გამოკვლევას, იყენებს მეთოდებს, რომლებიც სხვა ულტრაბგერით ექიმებს აქამდე არ გამოუყენებიათ. ის დროს არ იშურებს და ყველაფერს საფუძვლიანად ათვალიერებს. ის ძალიან მეგობრული, პროფესიონალია და ნდობას შთააგონებს. ის მაღალი დონის ექიმია!

ვიტყოდი, რომ ეს სამედიცინო კლინიკა კი არა, ვეტერინარული კლინიკაა. მათი დიაგნოზები ცუდია და მედიკამენტების შერჩევაც ცუდი. ისინი ავადმყოფობის ჩივილებს უგულებელყოფენ და ისე გექცევიან, თითქოს ჩვეულებრივ გაციებას განიცდი, მიუხედავად იმისა, რომ სამედიცინო დიპლომის გარეშეც კი მესმის, რომ მკურნალობა განსხვავებული უნდა იყოს. მე არაერთხელ ვუთხარი მკურნალ ექიმს, რომ რაღაც რიგზე არ იყო, რომ ახალი სიმპტომები ჩნდებოდა... სხვა კლინიკაში წავედი და ყელ-ყურ-ცხვირის ექიმი და პედიატრი შეშინებულები იყვნენ მათ მიერ დანიშნული მედიკამენტებით, უფრო სწორად, მკურნალობისა და მხარდაჭერისთვის საჭირო მედიკამენტების ნაკლებობით... მოერიდეთ ამ კლინიკას, ყოველ შემთხვევაში ბაღში; არ ვიცი, თბილისზე რა ხდება. ასევე, ბიჭებს მაგარი სისტემა აქვთ: 10-12 დღის განმავლობაში გინიშნავენ მკურნალობას და ანალიზებს, შემდეგ კი უკან ბრუნდები შემდგომი კონსულტაციისთვის, რაც ფასიანი მომსახურებაა, რადგან თავისუფალი დრო გავიდა, მაგრამ პირველი ვიზიტის დროს ამას არავინ ახსენებს.

შესანიშნავი კლინიკა, არანაირი პრეტენზია არ მქონია. იქ ანალიზებისთვის, ზოგადი პრაქტიკის ექიმთან, გინეკოლოგთან და ულტრაბგერითი გამოკვლევაც კი გავიკეთე. მინდა გინეკოლოგი, იულია ბროზინსკაია, გამოვყო! ის შესანიშნავი სპეციალისტია; ვიზიტის დროს ძალიან ფრთხილად, ტაქტიანად და ყურადღებით მექცეოდა. ყველა კითხვას მიპასუხა, მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი შემთხვევა გარკვეულწილად უჩვეულოა. მასთან საუბარი ძალიან სასიამოვნოა და მხოლოდ დადებითი შთაბეჭდილება დატოვა! სამწუხაროა, რომ მასთან ვეღარ შევძლებ მისვლას, რადგან წასული ვარ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მასთან მხოლოდ ვიზიტზე მივიდოდი!

კლინიკაში გინეკოლოგ იულია ბროზინსკაიას ვესტუმრე და შემდეგი რამის თქმა შემიძლია: ბიოფსიის დროს ექიმმა რამდენჯერმე მკითხა, როგორ ვგრძნობდი თავს, მტკივნეული იყო თუ არა და ზოგადად ცდილობდა, ყველაფერი მაქსიმალურად კომფორტული და უმტკივნეულო ყოფილიყო. ექიმის პაციენტზე ორიენტირებული მიდგომა, რომელსაც ბელარუსში ცხოვრებას მივეჩვიე, თავაზიანი და ყურადღებიანია. ასე რომ, თუ თქვენ ეძებთ გინეკოლოგს, რომელიც ჩართულია, კომფორტულად გრძნობს თავს და თქვენი გამოცდილებით ზრუნავს, გირჩევთ მას.